กัญชา
กัญชา เป็นพืชล้มลุกจำพวกหญ้าใบแตกเป็นแฉก คล้ายใบละหุ่งหรือมันสำปะหลัง ส่วนที่ใช้คือใบและยอด ช่อดอกกัญชาตัวเมียซึ่งจะนำมาตากแห้งและบดเป็นผงหยาบๆ แล้วนำมามวนบุหรี่ หรืออาจสูบด้วยกล้องหรือบ้องกัญชา โดยนิยมสูบผ่านน้ำ ซึงไม่ทำให้คอแห้งมากและอร่อย นอกจากนี้ยังอาจเคี้ยวใบหรือเจือปดกับอาหารรับประทาน ซึ่งช่วยเจริญอาหารได้ ในอดีตแพทย์แผนโบราณได้ใช้กัญชา เพื่อเป็นยาเจริญอาหาร ยาระงับประสาท และยานอนหลับ ในใบและยอดกัญชาตัวเมียนี้ มีสารเตตราไฮโครแคนนาบินอลค่อนข้างมาก จึงมีฤทธิ์แรงกว่าส่วนอื่น การออกฤทธิ์ของสารต่อระบบประสาทส่วนกลาง อยู่ในลักษณะผสมผสานตามขนาดของยาที่เสพ และวิธีเสพดังกล่าวคือ เบื้องต้นจะกระตุ้นประสาททำให้ผู้เสพตื่นเต้น ร่าเริง ช่างพูด หัวเราะตลอดเวลา ต่อมาจะกดประสาท ซึ่งผู้เสพมีอาการคล้ายเมาหล้าอย่างอ่อนๆ มีอาการง่วงนอน เซื่องซึม และเมื่อเสพมากจะหลอนประสาท อาเห็นภาพลวงตา หูแว่ว หรือมีอาการหวาดระแวง ความคิดสับสนควบคุมไม่ได้ บางรายอาจไม่รู้จักตนเอง หรือไม่เข้าใจสิ่งต่างๆ รอบตัว ผู้เสพติดกัญชาส่วนใหญ่มักป่วยเป็นโรคจิตภายหลัง สำหรับผลต่อระบบอื่นของร่ายกายเช่น หัวใจเต้นเร็ว ม่านตาหรี่ ตาแดง อยากอาหารมากขึ้น เกิดความผิดปกติของระบบทางเดินหายใจ เมื่อร่างกายขาดยาจะมีอาการผิดปกติเกิดขึ้นทางจิตใจ กระสับกระส่าย วิตกกังวล อ่อนเพลียนอนไม่หลับ เป็นต้น

ประสบการณ์ของผมเกี่ยวกับกัญชา
ผมเป็นคนจังหวัดทางภาคเหนือ และบ้านอยู่บนภูเขาสูง ซึ่งมีทิวทัศน์ที่สวยงาม หมู่บ้านผมมีภูเขาอยู่ล้อมรอบ มีเพื่อนบ้านอยู่ด้วยกันประมาณ 95 หลังคาเรือน ชาวบ้านทำไร่เป็นอาชีพหลัก บ้างก็ทำนา ซึ่งจะปลูกข้าวเป็นหลัก อาจมีข้าวโพดปลูกบ้าง เพื่อไว้เลี้ยงไก่เลี้ยงหมู และบางครอบครัวที่มีฐานะดีหน่อยก็จะเลี้ยงสัตว์ไว้ด้วย เช่น ม้า วัว ควาย เป็นต้น ต่อมาก็ได้มีการนำ พืชชนิดหนึ่งมาปลูก ซึ่งชาวบ้านได้นิยมกันปลูกกันเป็นอย่างมาก เพราะขายได้เงินดี พูดกันได้ว่า ร้อยละเก้าสิบของหมู่บ้านมีขิงปลูกขาย และครอบครัวของผมก็เช่นเดียวกัน และการปลูก ขิงนี่แหละครับ ที่ผมให้ผมได้สัมผัสรสชาติของกัญชา
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่จะไปปลูกขิง เพราะเหลือน้อยแล้ว และคาดกาลว่า จะปลูกเสร็จก่อนเที่ยง ก็เลยไม่ได้เตรียมอาหารมื้อเที่ยงไปด้วย ไว้เสร็จแล้วจะไปทานที่บ้านกัน ซึ่งไร่ผมอยู่ห่างจากหมู่บ้านประมาณ 2 กิโลเมตร แต่เมื่อทำจริงๆ ตะวันอยู่ตรงหัวแล้วยังไม่มีท่าทีว่าจะเสร็จเลย ปกติแล้ว พวกเราจะทานมื้อเที่ยงเวลา 13.00 น. เป็นประจำ แต่นี่ได้เวลาแล้ว ยังขมีขมันทำงานอยู่เลย แรงก็ชักเฉื่อยไปเรื่อย เพราะแรงสะสมจากอาหารมื้อเช้าก็หมดไปแล้วจริงๆ ก็เลยยิ่งทำให้งานไม่เดินอีก กว่าจะเสร็จก็ 14 นาฬิกากว่าแล้ว แหม !! ดูหน้าตาแต่ละคนนี่ สุดล้าเลย ไม่รู้จะโทษใครดี เพราะต่างก็ไม่ติดว่าจะเป็นอย่างนี้ เอาหล่ะเป็นไงเป็นกัน กลับถึงบ้าน อาบน้ำอาบท่าให้สดชื่น แต่ยังไม่ได้ทานมื้อเที่ยงกันนะครับ แล้วพ่อผมก็ได้เสมอความคิดว่า ไปจับไก่มา จะทำอาหารอร่อยๆ ให้กิน เพื่อชดเชยพลังงานที่ใช้ไปในตอนกลางวัน ทุกคนก็เห็นชอบด้วย แล้วในอาหารพ่อก็ได้ใส่"ยอดกัญชาไป ช่อหนึ่ง" ซึ่งผมเป็นคนไปไปหยิบมา ที่จริงผมคิดว่าน้อยไปเสียอีก เพราะความที่ไม่เคย ใส่ไปหมดช่อเลย แหม !! อาหารมื้อนั้นสุดยอดจริงๆ ครับ คงเป็นเพราะหิวจัดมั้ง แต่ที่สำคัญคือ ได้ใส่ยอดกัญชาลงไปในหม้ออาหารครับ อร่อยจริงๆ ทุกคนได้กินกันทั่ว อิ่ม อร่อย แน่นอน แต่รู้ไหมครับ เมื่ออิ่มกันแล้ว และเก็บสำหรับทุกอย่างเข้าที่แล้ว ฤทธิ์ของกัญชายอดนั้น ทำให้ครอบครัวผมอลวลไปหมดเลย แม่ก็เอาแต่หัวเราะ พ่อก็ร้องไห้ ส่วนน้องก็เป็นคนที่บ้าหนังจีนไป แหม !! ลั่นบ้านเลย จนเพื่อนบ้านมาถามว่าเกิดอะไรขึ้นในวันรุ่งเช้า แต่เจ้าตัวเขาไม่รู้หรอกครับว่า ได้ทำอะไรลงไป หลังจากนั้นมา ไม่ยุ่งอีกเลยครับ กัญชา เห็นแล้วใช่ไหมครับ ฤทธิ์ของกัญชาร้ายแรงจริงๆ ในที่นี้มีการบอกเล่าวิธีการเสพอย่างระเอียด แต่ไม่ใช่ว่าเป็นการสอนให้ทำ ผมขอแนะห้ามนำไปปฏิบัติตามนะครับ


สงสัยจัง ขอถามหน่อย


กลับหัวข้อเรื่อง
ข้อมูลนี้ถูกทำการปรับปรุงครั้งสุดท้ายเมื่อ : โดย นายรอม อามือ อาหงี่